Valhalla

Schody do Valhalli

Valhalla ( w staronordyckim Valhöll) oznacza salę poległych, miejsce, w którym przebywają goszczeni przez Odyna godni jego wojownicy - einherjarowie. 

Według staronordyckiego poematu Grímnismál, jej sufit jest zrobiony z tarcz i włóczni pokrytych złotem. Zaś siedzenia zrobione z pancerzy otaczają wiele stołów biesiadnych. Jej 540 bram strzegą wilki, nad którymi krążą orły. Przez każdą z tych bram może wyjść 800 einherjarów na raz. 

Einherjarowie wiodą żywot, którego pozazdrościć może każdy nordycki wojownik. W ciągu dnia walczą ze sobą na śmierć i życie, zaś wieczorem wracają do życia, a ich rany zasklepiają się by móc ucztować. W trakcie tych uczt przyrządzany jest dzik boar Saehrimnir (Sæhrímnir), który za każdym razem powraca do życia po zarżnięciu i przyrządzeniu. Do picia służy im miód pozyskiwany z wymion kozy Heidrun (Heiðrun), a obsługiwani są przez Walkirie. 

Ale takie życie nie potrwa wiecznie. Einharjarowie walczą codziennie po to by przygotować się do ostatecznej bitwy, którą stoczą z Fenrirem podczas Ragnaroku. I wtedy też wraz z Odynem polegną ostatecznie. 

Jedynym dokumentem stwierdzającym w jaki sposób można dostać się do Valhalli jest Edda Prozaiczna, zwana też Eddą Młodszą, pióra Snorriego Sturlusona, trzynastowiecznego islandzkiego uczonego. Snorri twierdził, że aby wejść do Valhalli należy zginąć w walce. Wtedy było się wybranym przez samego Odyna i przenoszonym przez jego Walkirie wprost do Valhalli. Natomiast jeśli umarło się w trakcie choroby lub ze starości, szło się do Hel. Przy czym nazwa Hel odnosi się zarówno do piekła, jak i jego władczyni, córki Lokiego.  

Należy nadmienić, że Wikingowie nie wierzyli w coś takiego jak dusza, a ich ciała żyły nadal po śmierci. Można pokusić się wręcz o stwierdzenie, że było to coś na kształt zmartwychwstania.  

Gdzie znajduje się Valhalla?

Średniowieczny duński historyk, Saxo Grammaticus twierdzi, że znajduje się ona pod ziemią. Wywodzi on termin Valhöll od słowa Valhallr, co oznacza kamień poległych. Nazwą tą określano niektóre kamienie i wzgórza w południowej Szwecji, po którymi mieli bytować zmarli.

Natomiast poemat Grímnismál umiejscawia ją w fortecy w Asgardzie - miejscu, które zamieszkują bogowie zwani Azami (staronordyckie Æsir). 




~ text by: Nors Nieświedzi